O dopuszczalności wyboru prawa dla umów o charakterze wewnątrzkrajowym. Uwagi na tle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej
z 8 czerwca 2017 roku (C-54/16)
Artykuł zawiera analizę skutków wyboru prawa dokonanego przez strony w umowach o charakterze międzynarodowym oraz w umowach, które zamykają się w obszarze jednego państwa i nie zawierają elementu obcego, który uzasadniałby stosowanie norm kolizyjnych. Podstawą do dokonanej analizy jest wyrok TSUE z 8 czerwca 2017 r. w sprawie C-54/16, Vinyls Italia SpA w upadłości a Mediterranea di Navigazione SpA, w którym Trybunał uznał, że przepisy rozporządzenia upadłościowego są przepisami lex specialis wobec rozporządzenia Rzym I o prawie właściwym dla zobowiązań umownych. Daje to zdaniem Trybunału kompetencje stronom do dokonania wyboru prawa – prawa państwa trzeciego (członkowskiego) w tym przypadku prawa angielskiego – ze skutkami wyboru kolizyjnego w umowach, w których nie występuje element obcy – w tej sprawie umowy czarteru morskiego statku włoskiego pomiędzy dwoma spółkami włoskimi (z siedzibą we Włoszech). Autor wyklucza możliwość istnienia relacji lex specialis – lex generalis pomiędzy rozporządzeniem upadłościowym i Rozporządzeniem Rzym I. Wskazuje także na kierunek wykładni – liberalny – występowania elementu obcego w ramach umowy. Artykuł zawiera wniosek, że drogą poszerzania autonomii woli stron jest materialnoprawna zasada swobody umów.
Pojęcia kluczowe: wybór prawa, materialnoprawne wskazanie, kolizja praw, normy kolizyjne, rozporządzenie Rzym I, rozporządzenie upadłościowe nr 1346/2000, rozporządzenie upadłościowe nr 2015/848
Artykuł został opublikowany w języku angielskim
