
Transformacja ustrojowa w sądach powszechnych – postulaty i ich realizacja
Artykuł prezentuje zasadnicze postulaty zgłaszane przez kręgi „Solidarnościowe” wobec sądownictwa powszechnego. Argumentuje, że kluczowe znaczenie miały w tym zakresie: (i) kompleksowa reforma organizacji sądów, której fundamentem była koncepcja samorządowa, oraz (ii) usunięcie z szeregów sędziów osób, szczególnie gorliwie zaangażowanych w podtrzymywanie państwa bezprawia. Następnie przeanalizowano strategie zastosowane po 1989 r. w celu realizacji powyższych postulatów. Ostatecznie uzasadnioną wydaje się konstatacja, że nie udało się zrealizować żadnego z nich, przy czym reforma samorządowa - wprowadzona w 1989 r. przez ugrupowania wywodzące się z „Solidarności” - została w kolejnej dekadzie odwrócona przez siły polityczne, które ją wprowadziły. Autorzy argumentują, że przyczyną tej wolty była właśnie nieefektywność działań zmierzających do usunięcia osób, zaangażowanych w ancien regime. Niepowodzenia związane z „oczyszczeniem” środowiska sędziowskiego, oraz z wprowadzeniem modelu opartego na samorządzie sędziowskim, okazały się niejako stronami tej samej monety.
[wkrótce]
Spis treści
I. Tło historyczne: 1956-1989
I.1. „Październik” 1956
I.2. „Karnawał Solidarności”
I.3. „Stan Wojenny”
I.4. „Okrągły Stół”
II. Reforma Samorządowa
III. „Oczyszczenie” – dwa modele
III.1. Weryfikacja „sądowa”
III.2. Weryfikacja „administracyjna”
IV. „Oczyszczenie” – Rząd T. Mazowieckiego
V. Odwrót od modelu samorządowego i „pierwsza dekomunizacja”
VI. „Druga dekomunizacja” i u.s.p. z 2001 r.
VII. Próba syntezy